حال این روزهایم ...

این روزها ، روزهای سخت و کسل کننده ای هستند برام ...

دلم عجیب برای بچگی و دنیای واقعی خودم تنگ شده ...

خسته شدم از این همه ارتباطات مجازی ، حرف های مجازی ، افکار و عقاید مجازی ، آدم های مجازی ، لبخندها و اشک های مجازی و ... دنیای مجازی !!!

اینا نه تنها آرومم نمی کنه که به مرور زمان از درون بی قرار تر و داغون ترم هم می کنه !!!

دلم یه جرات و جسارت واقعی میخواد ... مثل جرات و جسارت بچگی هام ...

دلم یه خنده و گریه ی واقعی میخواد ... مثل خنده و گریه ی کودکی هام که واقعا خالی و آرومم میکرد ...

دلم خواسته های کودکانه مو میخواد ، خواسته هایی که برای برآورده شدنشون راضی کردن دل یه پدر و مادر مهربون کافی بود ... اما بهای برآوردن خواسته های الانم راضی کردن عالم و آدمه که البته باز هم شاید برآورده بشن ، شاید هم نشن ...

دلم صداقت ، پاکی و بی ریایی بچگی هامو میخواد ...

دلم میخواد بازم مثل کودکی هام اصرارها و پافشاری هایم حداقل برای یک نفر برو داشته باشه ...

دلم میخواد هنوزم مثل اون دوران آدما منو برای خود واقعی ام بخوان نه نیازشون به من ...

دلم خیلی زیاد خود واقعی مو میخواد ... فقط همین !